Bir şey var, korkuyorum
Anlamaktan ve anlatmaktan korkuyorum
Nefesini paylaşan nefeslerin müsterih saatlerinde
Sabahın şakıyan ilk serçesi, ağladığımı anlıyor belki
Çiçeklerin çiğine paydaş oluyorum
Elimin, ayağımın düğümlenişinden kalınca sabahlar
Benim gözlerim kapanmayan ve derinleşen yaralar gibidir
Bir şey var, korkuyorum anlatmaktan
Şiirlerim yıllarca uzağından geçti
Yaklaşsam kanatlarım yanardı, sevemezdim seni
Bir şey var
Acının sermayesine zamanı ortak eden
Hani bir yol
Artık dönsem deyip dönemediğin
Ve anlamaktan korkuyorum
Yalnızlığı ve sensizliği
Sana, kendimden öteye çizdiğim sınırı
Anlatmaktan korkuyorum
Nefesini paylaşan nefeslerin müsterih saatlerinde
Bir soluk sevgindi şunca yaşamım
Bitmesinden korkuyorum
Sen öyle kucak dolusu
Sen öyle gülüşünle
Başlangıcın beyaz çağrısı
Sesini kirletmekten korkuyorum
Beni anla
Beni, önünden kanat çırpıp uçan bir kuş gibi, ansızın
Korkularımda anla
Şu süreğen dalgınlığımla anla
Senin hercai kırıntındı, yediğim ulu orta
Ve beni hatırla, beni
Sözlerim daha fazla çiğnenmiştir ayaklarımdan
Kendimden öteye çizdiğim sınırı sana
Kimse aşmadı
Kimse geçmedi
Bir gün olsun anla
O zaman benim gülüşlerim
Hâlâ senin çocuk yüzündedir
O zaman benim mevsimlerim
Hâlâ yağmura tanışan gözlerindedir
O zaman benim dualarım
Hâlâ çocuk ellerimdedir
Hâlâ çocuk ellerimdir
Hâlâ çocuk ellerindir
Bir gün anla