Beni bildin mi anne
İlk göz ağrın, çileli doğumun
Sol yanının altında, gül nişaneli oğlun
Çakır gözlün Uğur’un
Nerede kerpiçten bir ev görsem
Gaz lambası altında
Pirinç karyolaya sığındığımız
Tek pencereli, bir gözlü odadan ibaret
O mahzun çocukluğum gelir aklıma
Utanırım
Utanırım yaşama ettiğim sözlerden
Utanırım geçim derdinden
Mutsuzluğa dair, fütursuz serzenişlerimden
Utanırım
Sana bir çiçek gönderiyorum anne
O çiçeğin her yaprağında kalbim var
En güzel yerinde gizle
Tebessümünde güneş
Hüznünde kış yaşarım
Al beni sımsıcak bağrına
Hırçın dalgalardan kolla, sakla koynunda
Saçlarımı okşa mübarek tarağınla
Hep çocuk kalacağım senin nazarında
Ellisine gelsem de büyümeden daima