Ben bir yalın ruhtum
Sevginin “e” haline kandım
Yönüm ayaza dönmüş meğer
Yüreğim üşüyünce anladım
Asılı kaldı ruhum kuru dalında
Geri döneyim dedim, yolumu şaştım
Dönemedim
Sen ve seni
Seni ve her şeyini
Senin “i” halini ve her halini
Başıma taç, derdime ilaç eyledim
Gönül evime şah ol istedim
Aşk oyununda mat olmuşum
Bilemedim
Hüznün “de” hali şimdi ruhum
İki anlaşılmaz adresin krokisi elimde
Çıkmaz sokaklardayım
Kayboluyorum karanlıklar içinde
Mabedimi köşe bucak saklayarak
Sendeledim
Ölümün “den” haline yürüyorum
Adım adım, keşkelerim kefenim
Takvimlerden haberim var
Geldim, hiçbir vefa görmeden gidiyorum
Ne sevdadan ne ömürden
Gülemedim