Zamanı geldi, delikanlının göğüs kafesi yarıldı. Sağ elini göğsünden içeri daldırdı, kalbini çıkardı. Sonra kalbinin bir ucunu önünde duran beyaz balonun ipine bağladı. Ve usulca kalbini uğurladı. Bu, onların köyündeki son emanetti.
Genç kız, olanlara anlam veremedi. Bu köyün insanları kalplerini nereye gönderiyordu? Ve kalpleri olmadan nasıl yaşıyordu? Ve nasıl oluyor da kan akmıyor, can yanmıyordu? Ve en çok merak ettiği de bu genç, kalbini kime hediye etmişti? O, her kimse, dünyada hiç kimse bu denli sevilemezdi. O, her kimse, sevilmeye ve gönül bağlamaya en layık olandı.
Genç kız; onu merak etti, onu aradı. Aradığını da buldu. Ama anladı ki, onu burada göremeyecek. Onunla buluşacağı güne kadar bekleyecekti. Peki o büyük gün için bir hazırlık yapmak gerekmez miydi? Yalnız kuru bir bekleyiş mi? Genç kız kararını verdi. Ve ondan istedi isteyeceğini. İcabet edildi.
Ve zamanı geldi, genç kızın göğüs kafesi yarıldı. Sağ elini göğsünden içeri daldırdı, kalbini çıkardı. Sonra kalbinin bir ucunu önünde duran beyaz balonun ipine bağladı. Ve usulca kalbini uğurladı, gerçek sahibine…
* Bolu İzzet Baysal Anadolu Lisesi Öğrencisi